Eindelijk weer wat tijd om te gaan schrijven. We zijn 4 maanden verder na de laatste blog en ik heb weer genoeg te vertellen. In de laatste blog vertelde ik over de almzomer, de paarden die weer naar beneden kwamen en de wei op gingen en de veulens die waren verkocht. In deze blog gaat het verder met de paarden die naar stal komen, mijn eigen kindergarten baby's die groeien als kool en de verhuizing naar dan eindelijk mijn 'eigen' plekje!

Oktober.

Mijn eigen kindergarten, zoals ik ze graag noem, bestaat uit 4 jonge paarden. 3 Haflingers en een Duitse Classic Pony. Sensation, de oudste van het stel, hij ontwikkeld zich super goed en wordt langzaam wat meer paard en minder baby. Stanley en Sevimli zijn beide een jaar jonger dan Sensation en Jazz is precies even oud als Sevimli. De 4 baby's staan heerlijk samen buiten en zijn al snel aan elkaar gehecht. Omdat het weer nog erg goed was en er nog best wat gras op de 'skipiste' stond, bouwden we een stroomdraadje op. Hier konden ze heerlijk de hele dag naar buiten en hun buikjes vol vreten. Dit deden ze dan ook maar al te graag, Jazz had binnen no time een ronde buik en moest al gauw even een beetje op dieet.

Aan het einde van de maand was het gras op en gingen ze weer naar de winter weide met het houten hek. Ook hier konden ze de hele dag lekker buiten blijven en voerde ik ze hooi.

Impressive stond nog heerlijk te genieten op de wei in de buurt van Mayrhofen en Issy was verhuisd naar de wei bij de stal. Zo konden overal nog even de laatste grassprietjes weggeten worden.

November.

Ik ging deze maand even heerlijk op vakantie, tijd voor even geen paarden om me heen en alleen maar relaxen. Een hele goede vriendin zorgde voor de paarden bij mij op stal, ze gaf ze te eten en zette ze buiten. Impressive stond weer op stal hier in de buurt waar ze volledig verzorgd werd en Issy mocht nog heerlijk van de wei bij het huis genieten, terwijl ik op een ligbedje aan het zwembad in Kaapverdië lag.

Eind november kwam ik weer naar huis. Issy kwam ook weer op stal en ik kon haar weer eens rijden. Na bijna een half jaar pauze stapte ik op en ging op buitenrit. Best gewaagd met een paard als Issy, want met haar kan het alle kanten op. Maar ik ken mijn paard en weet wat ze kan doen. Gelukkig was ze naast enthousiast en wat druk, erg braaf. Bijna te braaf en rustig vergeleken de andere jaren. Het zou dus zo maar kunnen dat ik dit jaar geen merrieveulen ga krijgen maar een hengstveulen. Ze zeggen dat je aan het karakter van je paard kan merken wat je merrie krijgt. De laatste keer dat ze rustig was in de winter kreeg ik ook een hengstveulen. De afgelopen 3 winters was ze enorm druk en soms niet te houden, hier kwam een merrieveulen uit. Dus wie weet!!! Over een tijdje gaan we het meemaken!

Ook Impressive moest er nu echt aan gaan geloven, de tijd om te gaan werken was nu aangebroken. Natuurlijk niet meteen heel intensief, maar gewoon weer even longeren en kijken wat ze allemaal nog kon. Het longeren ging alsof ze het elke dag deed, ze luisterde enorm goed naar de hulpen en vond het super fijn om aan het werk te gaan. Het karakter net als haar moeder en zus, altijd bereid om te werken en te leren. Al is Impressive definitief sensibelste van allemaal.

Ook viel in de laatste dagen van deze maand de eerste sneeuw. Wel even schakelen voor mij van 28 graden op Kaapverdie in bikini aan het zwembad, naar sneeuw en dikke winterjas.

Maar voor de paarden een groot feest. Ze vinden het altijd heerlijk om buiten in de sneeuw te spelen en er heerlijk in te gaan rollen. Dus ook als het hard sneeuwt gaan bij mij de paarden gewoon lekker naar buiten!

December.

Deze maand was het zo ver. Issy en Impressive gingen verhuizen. Ik had de stallen helemaal klaar gemaakt, netjes ingestrooid en een portie hooi klaar gelegd. Op 6 december stopte ik al mijn spullen in de auto en koppelde ik de trailer aan. Ik laadde Issy en Impressive op en bracht ze naar Aschau. Issy vind alles al snel goed en is niet snel van haar stuk gebracht. Press heeft altijd iets meer tijd nodig om te wennen. Ze is een iets zenuwachtiger paard, maar gelukkig was Issy een goede steun voor haar. Wennen is natuurlijk logisch, een andere stal, andere omgeving dan wat ze altijd gewend was. Wel enorm fijn om nu al mijn paarden samen te hebben op mijn eigen plekje. Ik kan alles zo doen, zo als ik het graag wil. Dit is wat ik altijd heb gewild.

Nu kon ik ook door met het trainen van Impressive. Ik deed haar voor het eerst een hoofdstel om, even kijken of dat wat ik had liggen ook daadwerkelijk bij haar zou passen. Press heeft nog al een groot hoofd en inmiddels past ze al geen enkel halster meer dat ik voor haar heb gekocht, ze groeit overal uit. Gelukkig paste het hoofdstel met bitje wel, maar ik ben benieuwd voor hoe lang dat duurt!

Met Stanley moest ik ook even flink aan de bak. Stanley is een wat schrikkerige jonge hengst. Maak vooral geen onverwachte beweging, want hij vliegt de hoek in. Inmiddels ben ik al zo ver met hem dat ik normaal de box in kan lopen en deze dan kan uitmesten zonder dat zijn ogen bijna uit zijn kassen vliegen. Helaas heeft hij af en toe ook vliegensvlugge achterbenen en dit is iets wat ik minder leuk vind.. En dus moet er veel geoefend worden, dat is dan weer iets wat ik erg graag doe!

Het aanraken van zijn benen was altijd een uitdaging. Stapje voor stapje, steeds een beetje meer. Eerst de voorbenen, rustig met mijn hand naar beneden, bij elke ontspanning belonen, niet langer dan 10 minuten oefenen, goed is goed. De voorbenen had ik dan ook vrij snel voor elkaar en inmiddels kan ik die ook zonder problemen opppakken en de hoeven uitkrabben.

Achter was een ander verhaal, zodra ik met mijn hand ook maar in de buurt kwam van zijn spronggewricht, sloeg hij, en niet zo beetje ook. Dus veel te gevaarlijk en moest ik een andere oplossing zien te vinden.

Een vriendin traint in Nederland ook paarden, waaronder ook probleem paarden. Ik vroeg haar om tips. Hier bleek een gouden tip bij te zitten. Een oude handschoen, gevuld met zaagsel en hooi op een bezemsteel. Hierdoor kon ik met een 'hand' zijn been aanraken zonder dat ik zelf in de buurt moest zijn. Ik kon zo dus op veilige afstand blijven ook al begon hij te slaan. Ik kon dan de handschoen gewoon op zijn been houden, als hij dan ophield met slaan haalde ik de handschoen weg en beloonde hem. Ik heb dit 2 keer met hem geoefend en hij snapte enorm snel dat er eigenlijk niks aan de hand was.

De volgende stap was met een touwje om zijn been, naar beneden en dan druk geven zodat hij zijn voetje op zou tillen. Dit begreep hij direct en deed super goed mee. Inmiddels kan ik op zijn goede dagen al heel voorzichtig met mijn hand langs zijn been naar beneden. Uitkrabben hebben we nog niet gedaan, maar dat zal niet meer lang duren. We moeten hard door oefenen, want binnekort word het ook tijd voor de hoefsmid... Maar misschien dat we de eerste keer maar even alleen beginnen met de voorbenen...

Januari.

Door mijn werk in de skischool ben ik elke dag om ongeveer 7 uur op stal. Dan zet ik de paarden buiten en geef ze daar hooi. Ze kunnen dan heerlijk de hele dag buiten staan en als ik klaar ben met werken ga ik aan het einde van de middag weer naar stal om de paarden weer binnen te zetten. De stallen uitmesten probeer ik 's morgens altijd gelijk te doen zodat 's middags alles klaar staat om meteen de paarden binnen te zetten. Omdat het in de winter altijd vrij snel al donker is, blijft er weinig tijd over om echt de paarden te trainen. Maar als ik ook maar even tijd heb, probeer ik zo veel mogelijk tijd in Impressive te steken, die heeft het op het moment het hardste nodig en moet goed voorbereid worden op de stamboekname.

Zo werd het voor Impressive ook tijd om eens een singeltje op te krijgen. Eerst longeerde ik haar aan het hoofdstel, dit was een makkie. Press pikt alles zo ongelofelijk goed op dat ik soms zou vergeten dat het allemaal nieuw is voor haar. Ik luister en observeer altijd goed of mijn paard klaar is voor de volgende stap. Het leek er nu wel op dat ze een singeltje om zou kunnen. Ik legde deze op haar rug en schoof het een beetje heen en weer. Er kwam nagenoeg geen reactie. Ook bij het dicht maken gebeurde er niks. Ik liep een stukje met haar en singelde is strakker aan, nu keek ze even om en ik zag de spieren in haar buik wat aantrekken, maar zo snel als ze zich aanspande, ontspande ze ook wee. Niks aan de hand dus! Ik liet haar een stukje aan de longeerlijn stappen en daarna ook wat draven maar ze draafde net ze braaf rond als voorheen, dus missie geslaagd!

Impressive wordt ook al echt een dame en krijgt een prachtig figuur! Ik ben echt enorm trots op deze merrie, wat een plaatje!

Verder ging deze maand alles z'n gangetje, we hadden erg veel sneeuw, wat de paarden natuurlijk niet erg vonden, maar wat het rijden niet altijd makkelijk maakt. Ook het lesgeven wat ik graag al weer had willen op pakken is nog niet van start gegaan, omdat de bak er nog niet niet goed genoeg bij ligt.

De jonge paarden genieten van elke aandacht die ze krijgen en vinden poetsen en knuffelen dan ook super fijn. Hier kan ik dan ook enorm van genieten!

Met deze foto van mij met Jazz sluit ik deze blog af. De volgende blog zal ongetwijfeld over de geboorte gaan van het veulen dat op komst is, nog even geduld hebben en wie wat wat het voor moois gaat brengen dit jaar!

Liefs, Fabiënne