16. Terugblik op het voorjaar.

Het is een behoorlijke tijd geleden dat ik een blog heb geschreven, maar des te leuker om nu eens terug te kijken op alles wat ik beleefd heb de laatste tijd. De laatste blog heb ik begin februari gepost dus ruim een half jaar verder.

De winter kwam ten einde, de stamboekopname stond op het programma, mijn veulen werd geboren, ik had voor het eerst een stagiaire, zat voor het eerst op Impressive, de landesschau stond gepland en zo kan ik nog wel even door gaan. Allemaal super leuke herinneringen om nu nog eens op terug te kijken. Dus laten we beginnen bij het punt waar ik was gebleven, namelijk februari, midden in de winter!

Februari.

De vele sneeuw in het dal hield aan, de paarden genoten volop maar hierdoor lag de training op een laag pitje. In februari is het in de skischool ook altijd erg druk, dus niet erg om de paarden een klein beetje vakantie te geven.

Sevimli verhuisde deze maand naar Schlitters, zijn nieuwe eigenaresse wilde hem liever ergens anders stallen, wat natuurlijk geen probleem was. Al erg leuk om hem nog zo'n lange tijd bij mij gehad te hebben.

Maart.

De temperaturen gingen weer een stuk omhoog, de sneeuw verdween en maakte plaats voor een heerlijk voorjaarszonnetje. De training van Impressive kon weer worden opgepakt en ook Infinity moest maar weer eens aan de bak.

Issy haar uitgerekende datum kwam steeds dichterbij, ik hield haar goed in de gaten en bekeek elke dag even haar uier. Er zat nog niet veel verandering in en het veulen leek nog even op zich te laten wachten.

Maar niks leek minder waar. Op 20 maart, zondag ochtend, kwam ik op stal aan. Ik deed de deur open en zoals altijd werd ik toegehinnikt. Ik klikte het licht aan en stond oog in oog met een veulen! GOEDEMORGEN! Droog en super wakker keek het veulentje mij aan. Issy stond er relaxed bij en zag eruit alsof er niks was gebeurd. Ze had het helemaal alleen gedaan, geen probleem, een ervaren moeder, maar toch wel heel bijzonder! Gauw liep ik de box in om eens te gaan kijken of het een merrie of een hengst was. Het veulen had een klein kolletje, wat mij liet denken dat het een hengstje was. De merries hadden bij Issy vaak iets meer wit en ik had al de hele winter het gevoel dat het een hengst zou worden.

Ik tilde de staart op en zag tot mijn verbazing dat het een merrie was! Dolsgelukkig was ik, het vierde merrieveulen op rij! De tranen rolde over mijn wangen, snel maakte ik wat foto's en stuurde dit naar een aantal mensen door. Wat een verrassing!

Toen moest er nog een naam verzonnen worden. Normaal heb ik altijd wel een paar namen op een chocolade lijstje en zodra het veulen dan geboren is, dan weet ik het vaak wel. Maar dit keer had ik geen idee... En dus zocht ik het hele internet over, doorzocht alle databases en uiteindelijk vond ik een naam. Het werd Ilaysha!

Even een klein stapje terug, op 15 maart had ik een klein ongelukje met Impressive. Elke dag bracht ik Issy en Impressive naar de paddock. Ik had ze dan beide tegelijk mee aan een halster en vaak mijn hond ook nog erbij. Wat al weken goed ging, ging nu natuurlijk mis. Dit keer had ik alleen Impressive en Milo mijn hond in de hand. Op het moment dat ik door de deuropening wilde lopen, bedacht Impressive dat ze ergens van moest schrikken en schoot ervandoor. Ze trok hierbij het touw door mijn handen en sprong over Milo heen. Ik schrok enorm en het eerste wat ik dacht was shit is alles oke met Milo en mijn paard loopt los, snel vangen. Press kwam eigenlijk direct weer naar mij toe gelopen, maar toen ik het touw wilde pakken merkte ik ineens iets op... Mijn ringvinger stond niet meer zoals hij zou moeten staan, maar hing er een beetje bij. Snel zette ik Press op stal en deed Milo in de auto. Toen de meeste adrenaline was weggezakt, voelde ik een enorme pijn! Dit was niet goed en ik moest snel naar de dokter. Door de pijn kon ik niet meer nadenken en wist ik niet meer waar de dokter was, met pijn en moeite reed ik naar de receptie, liep naar binnen en vroeg waar ik heen moest.

De dichtsbijzijnde dokter was in Aschau zelf en ik reed er meteen heen. Niet erg gemakkelijk om te schakelen met een hand waarvan een vinger niet doet wat hij moet doen en helemaal verkeerd gebogen staat.... Bij de dokter werden röntgen gemaakt en kwam de conclusie dat hij niet gebroken was maar dat mijn strekpees gescheurd was. Deze dokter vertelde mij dat ik naar het ziekenhuis moest en geopereerd zou moeten worden. Licht uitgedrukt was dit een hele grote domper... Ik reed naar huis en belde ondertussen iemand die mij naar het ziekenhuis zou kunnen brengen, dat stuk wilde ik niet zelf rijden en zeker niet als ik ook nog geopereerd moest worden.

In het ziekenhuis werd mijn vinger nogmaals bekeken, lang verhaal kort, deze arts vond het niet nodig om te opereren, maar ik kreeg gips voor 2 weken en daarna zou ik een spalk krijgen. Dus de komende twee weken kon ik eigenlijk niks... Je beseft je ineens hoeveel je die vinger eigenlijk gebruikt!

April.

De stamboekopname stond gepland voor 2 April. Impressive was er helemaal klaar voor. Ik alleen niet helemaal. Ik had inmiddels mijn gips ingewisseld voor een spalk maar ik kon er nog vrij weinig mee en dus was het voorbrengen van Press niet mogelijk. Zo goed hadden we ons voorbereid, dit was wel heel erg jammer. Gelukkig was er een vriendin die haar voor kon stellen. Zoals we Press kennen, ging dit natuurlijk niet helemaal soepel, maar ik was enorm tevreden. Ze kreeg een beoordeling van 7,7 punten, wat helemaal prima is!

Ilaysha werd al een hele dame en had een behoorlijk pittig karaktertje. Dus niet te lang wachten met een halster! Gelukkig was dit een makkie, ze liet zich braaf overal aanraken en he halster zat er binnen no time op.

Door het mooie weer groeide het gras ook al erg hard en kon aan het einde van de maand al begonnen worden met het wennen op de wei. Elke dag een klein beetje langer.

Ook kreeg ik aan het einde van de maand weer een nieuwe spalk. Dit keer een afneembare, in de nacht moest hij om en overdag mocht hij af. Dit voelde nog niet goed en dus liet ik hem tijdens werken nog veel om en als ik niks deed, deed ik hem af. Zo kon mijn vinger langzaam weer wennen aan de bewegingen.

Mei.

Nu de stamboekopname voorbij was en mijn vinger langzamerhand beter ging, kon ik aan de gang gaan met het beleren van Press. Een singel en een hoofdstel kende ze al, dus tijd voor een zadel. Dit maakt haar niks uit, alsof ze nooit anders deed. Ook het naast haar springen en het hangen interesseerde haar alles niets.

18 mei werd Issy weer drachtig gescand. Dus eind maart/begin april verwacht ik, als alles goed gaat, weer een veulentje.

Eind mei begon er bij mij een stagiaire. Sinds het begin van dit jaar was ik officieel ook zelfstandig en dus was dit mogelijk. Ze zou 7 weken bij mij komen werken en in alles mee draaien. Super leuk om alles wat ik hier heb opgebouwd en geleerd met iemand anders te kunnen delen.

Sinds eind maart zit ik ook in de raad van de sport en vrije tijd als onderdeel van de haflinger vereniging. Als doel om meer fokkers te informeren en motiveren meer met hun paarden te doen. Eind mei werd er een avond vrijspringen georganiseerd. Ik nam deel met Infinity. Zij had nog nooit gesprongen maar ik was erg benieuwd wat ze zou kunnen. Vanuit de afstamming zit er best wel wat 'springbloed' in en zou ze het theoretisch moeten kunnen. In het begin was ze wat onzeker, maar al snel snapte ze het spelletje en deed ze goed mee! Zeker voor herhaling vatbaar dus.

Kleine Jazz had aan het einde van de maand haar wintervacht nog steeds niet verloren. De temperaturen stegen af en toe al naar de 30 graden en dus was dat geen pretje. Ik bestelde een scheerapparaat en besloot haar helemaal te scheren. Mijn kleine dappere princesje onderging het allemaal. Het lichaam en hoofd was allemaal geen probleem, benen waren iets minder leuk, maar wat was het fijn toen alles eraf was. Een vuilniszak vol met haar, Jazz was een paar kilo lichter en klaar voor de zomer!

Juni.

Deze maand stond de Landesschau op de planning. Ik nam deel met Issy en Impressive. Op 10 Juni, vroeg in de ochtend zette ik Issy en Ilaysha op de trailer. De stagiaire maakte de stal verder af en ik reed alvast een keer naar Ebbs. Ik was als allereerste aanwezig. Gelukkig boeit Issy het niet waar ze staat en of ze alleen is of niet, dus mijn stal opgezocht en mijn twee toppers op hun plekje gezet. Snel weer terug naar huis om de volgende te halen. Eenmaal terug op stal, was de stagiaire klaar met alles en konden we Press op te trailer zetten en vertrekken.

Inmiddels waren er al veel meer deelnemers aangekomen en dus moesten we even wachten bij de vetcheck. Press is compleet anders van karakter dan Issy en heeft altijd tijd nodig om te wennen. Ze voelt zich niet snel op haar gemak en dus was het in het begin behoorlijk stress in haar box.

In de middag was Press al aan de beurt en konden we iets doen. Zodra ze aan het werk kan, zakt haar stress altijd snel weg. Ze is blij als ze wat kan doen. In onze categorie, de 3 jarige merries groep 1, zaten 6 paarden, waarvan 4 merries boven de 7,9 punten hadden, de concurrentie was dus zwaar. Press liet zich van haar beste kant zien en deed het super goed. Enorm trots dat wij hier samen mochten staan. We werden laatste van onze categorie, maar daar had ik me al op ingesteld. Tegen zulke goede paarden opboksen is een zware klus.

Op zaterdag was Issy aan de beurt. Ook Issy had een zware klasse. Merries van 10 tot 12 jaar, 7 stuks waarvan 4 Elite. Daarbij was Issy niet op haar allermooist, ze was wat aan de dunne kant door het veulen, maar we maakte er het beste van. Ze liet zich super zien en in de eindring kregen we de op een na laatste plaats.

Een geweldig weekend, waar ik enorm blij en trots op ben om hier uberhaupt te kunnen staan met mijn paarden.

Zondag was het weer tijd om naar huis te gaan. Ik kreeg een beetje hulp met de paarden naar huis brengen. Press kon met iemand anders mee op de trailer, zo hoefde ik niet nog eens twee keer te rijden. Een weekend om vol trots op terug te kijken.

13 Juni was het weer zo ver om bij Press een echo te maken. Enorme spanning, maar toch nu een ander gevoel. Het dekken bij Press was niet makkelijk. De allereerste keer hengstig was kort voor de stamboekopname. We reden steeds heen en weer om te gaan dekken, maar 3 keer rijden en 3 keer niet laten dekken schoot niet echt op. Ze had enorm last van stress en was daardoor bij de hengst steeds niet meer hengstig.

De tweede keer besloot ik haar in Ebbs te laten, zo zou ze misschien iets meer rust krijgen. Ze was thuis enorm hengstig, beter dan de eerste keer en dus had ik goede hoop. Maar helaas, ook deze keer liet ze zich maar 1 keer dekken en bleek het niet raak. Ze werd weer hengstig en dus weer naar Ebbs.... 3 keer is scheepsrecht zou je denken, maar nee. Press dacht er anders over, dit keer wel 2 sprongen, maar helaas nog steeds niet gelukt. Bij de vierde keer, waarbij de tijd langzaam begon te dringen, het dekseizoen duurt natuurlijk ook niet eeuwig, besloten we haar elke dag te proberen en niet zoals normaal elke tweede dag. Ze liet zich zowaar 3 keer achter elkaar dekken! Dus je zou toch zeggen dat het dan moet lukken! En jawel!!!

13 Juni, wat was ik blij, de echo toonde aan dat ze drachtig was! Nu nog voldragen, maar de eerste stap is gezet. Als alles goed gaat, volgend jaar dus 2 veulens!

Eind juni ging ik samen met mijn stagiaire op buitenrit in Gerlos. We pakten de trailer, namen alle spullen mee en laden Ari en Finn op de trailer. Het is ongeveer 3 kwartier rijden, dus goed te doen. Dit keer ging de rit naar het Schönachtal. We wisten dat we over de erlebnisreichweg moesten en dan ergens rechts. Na en klein foutje kwamen midden in het dorp uit, maar uiteindelijk vonden we de weg. Wat een schitterende rit, enorm genieten! We reden tot aan het einde van het dal en draaide daar weer om. Na een korte pauze voor ons en de paarden, bij een bankje in de zon, reden we verder. De terugweg hadden we de goede weg te pakken, deze ging meer door het bos en was nog mooier! Na een goede 5 uur kwamen we terug aan bij de trailer. Moe maar voldaan reden we terug naar stal, een rit zeker voor herhaling vatbaar.