Inmiddels is het al herfst 2023 als ik begin met schrijven. Dat regelmatig bloggen dat lukt nog niet echt... Toch vind ik het wel heel leuk om alles vast te leggen, her te beleven en de herinneringen op te slaan voor later. Want wie weet er nou over 10 jaar nog wat je nu eigenlijk deed. Bepaalde dingen blijven natuurlijk wel hangen, echt hoogte punten gaan niet verloren, maar sommige gebeurtenissen vallen weg en zijn toch net zo leuk om te onthouden.

In deze blog kijk ik nog eens terug op de tweede helft van 2022. De maanden Juli tot December. Schriktraining stond centraal, Cavalettis werden gemaakt en mijn sprongen kwamen eindelijk binnen. Hieronder bespreek ik per maand even de hoogte punten.

Juli.

Mijn stagiaire had als opdracht voor school een evenement te organiseren. Dit werd een schriktraining voor de Haflinger Vereniging bij mij op stal. Dus er moesten obstakels worden gemaakt en ook uitgetest worden. De pony's en Ari lieten zich bij het testen van hun beste kant zien en deden alles heel braaf. Zelfs Ilaysha mocht de brug even proberen en deed dit super!

Toen was het zover, het echte evenement. Ik demonstreerde alles met Ari. Hij deed alsof hij nooit anders had gedaan. De deelnemers konden met mijn paarden het parcours doorlopen. Het parcours bestond uit een slalom, een brug, een zeil, een poort met rood/witte slingers, een pad met vlaggetjes en een wipwap.

Alle paarden deden super mee. Finn ging als enige niet over het zeil. Press sprong er eerst met een hele grote boog overheen, maar liet zich toen braaf begeleiden. Al met al een geslaagd evenement.

Verder was ik begonnen met het inrijden van Impressive. Ze pakte alles super braaf op en zo langzaam aan konden we steeds een stapje verder.

Augustus.

De hengsten mochten deze maand de alm op. Even heerlijk paard zijn en verder helemaal niks! Ik kan hier altijd enorm van genieten. Na het werk gewoon 's avonds even bij ze zitten en genieten van de zon, de omgeving, de rust en de paarden!

Samen met mijn stagiaire hadden we cavelettis geknutseld. Deze moest ik zeker even testen en Issy mocht als eerste proefkonijn zijn en daarna was ook Infinity aan de beurt.

September.

Begin deze maand stond de veulenkeuring op de planning voor Ilaysha. Ik wist dat ze niet de beste beoordeling zou krijgen omdat haar kleur niet helemaal goed was. De manen waren niet helemaal wit en eerder wat tegen het rode aan. Ik besloot dus om niet met haar naar de veiling te gaan en haar te houden. Het plan was om haar dan gewoon wat te laten opgroeien en na de jaarlingsbeoordeling te verkopen. Dit is nu een jaar later iets anders gelopen, maar dat volgt in de volgende blogs!

Deze maand stond ook een beetje in het teken van de kwaaltjes... Press was enorm verkouden en had steeds een enorme snotneus. Finn kreeg een enorme allergische reactie, op iets waarvan ik tot op de dag van vandaag niet weet waarop. Hierbij kreeg ze vochtbulten over haar hele lichaam. Gelukkig was dit na 2 dagen weer compleet weggetrokken.

Ook Ilaysha werd ziek. Ze had ontstoken lymfklieren onder haar kaak. Paniek, want eerst dacht ik meteen aan droes.... Maar vond het toch een beetje en gekke plek voor droes, het zat te laag. De dierenarts kwam langs en bevestigde mijn gevoel, het was toch geen droes! Maar de klier barste wel open en er kwam een hele hoop rotzooi uit... Gelukkig voelde Ilaysha zich niet heel ziek en ging het ook snel weer beter.

Aan het einde van de maand kwamen de hengsten weer naar beneden. Het gras was zo goed als op en het was boven al begonnen met sneeuwen. Samen met een vriendin haalde ik ze op. Het was mistig en het sneeuwde licht... We moesten helemaal naar boven lopen want de paarden kwamen ons in ieder geval niet tegemoet. De weg naar beneden was nog minder fijn, het gras was glad van de natte sneeuw en de paarden waren niet zo gemotiveerd om met ons mee te gaan. Eenmaal beneden gingen ze braaf de trailer op en reed ik terug naar stal. Op stal aangekomen haalde ik eerst Stanley uit de trailer, daarna was Sensation aan de beurt, maar hij wilde niet in de achteruit.... Met zijn 2,5 jaar oud was hij eigenlijk wat te groot om in de trailer te laten draaien. Maar na veel proberen bleek dit de enige mogelijkheid... Uiteindelijk kwam hij er uit, kreupel!!! Lekker dan, eerst maar op stal, morgen kijken we het aan.

De volgende ochtend trof ik hem liggend aan. Hij stond uiteindelijk op maar stond op 3 benen... De kwaaltjes van deze maand waren dus nog niet voorbij. Dierenarts erbij want dit zag er niet goed uit, hij ging echt enorm kreupel. Het bleek een hoefkneuzing die nu waarschijnlijk tot een hoefzweer was ontwikkeld. Helaas zat de hoefzweer diep en hoog in de hoef en dus was open snijden geen optie... Veel koelen dus en hopen dat het van zelf zou openbreken...

Oktober.

Na een week kwam de hoefzweer er aan de bovenkant uit. Zeker geen fraai gezicht en de geur was niet te harden, maar Sensation ging gelukkig minder kreupel en kon weer iets beter op zijn voet staan. Doordat hij er niet goed op kon lopen was zijn hoef al erg stijl geworden en zijn pezen dik.. Spannend of dit weer goed zou komen, maar het leek de goede kant op de gaan. Twee keer per dag uitwassen en zorgen dat de wond schoon bleef. De hoef kwam los van de kroonrand en het werd er niet mooier op. De hoefsmid hield ik op de hoogte en ze kwam een aantal keer om de hoef wat bij te snijden zodat hij niet nog meer naar voren zou kiepen.

Het werd een kwestie van tijd en enorm veel geduld, maar het kwam weer helemaal goed.

Eind deze maand kreeg ik eindelijk mijn springmateriaal binnen! In mei besteld, een heleboel e-mail verkeer en gedoe verder, maar nu was het er dan eindelijk! Wel net voor de winter dus heel veel gebruik kon ik er dan nu niet meer van maken. Maar wat was ik blij dat het er was!

November.

Mijn hindernissen wilde ik natuurlijk maar al te graag uitproberen. Issy kwam als eerste aan de beurt en was vol motivatie! Issy heeft springen altijd al leuk gevonden en staat ook altijd direct aan.

Met Infinity had ik buiten de cavaletti's om nog nooit echt gesprongen, dit was dus onze vuurdoop. Maar ze deed het super goed!

Deze maand stond ook nog weer een schriktraining op de planning. Dit keer mochten de deelnemers hun eigen paard meenemen. Ik zelf deed nog een mee met Impressive.

Aan het einde van november kreeg ik een telefoontje. Het bleek niet goed te gaan met Sevimli, het tweede veulen van Infinity die ik had verkocht. Na een bezoekje, vele gesprekken en gedoe, zonder te veel in detail te treden, besloot ik hem weer op te halen. Hij mocht bij mij samen met Stanley en Sensation weer even tot rust komen. Hij was zeer gestrest en wist niet meer goed hoe hij met andere paarden om moest gaan. De eerste paar weken waren erg pittig maar gelukkig leek hij snel weer wat te wennen.

December.

Om het jaar 2022 nog even af te ronden, een laatste foto in de sneeuw.

Liefs, Fabiënne