In deze blog februari en maart 2021. De eerste veulens worden geboren. Bij Issy komt het ook dichterbij. Een vals alarm bij Issy, wat koliek blijkt te zijn en een week later toch een veulen!

Je leest het allemaal in deze blog.

Februari.

Het duurde erg lang voordat alle sneeuw van de afgelopen tijd was verdwenen. Op de camping werd de weide steeds blubberiger. Ik besloot een stuk van de bak af te zetten zodat ze daar konden staan. Zo kon de wei tot rust komen en kon er later weer gras gaan groeien. Al deze tijd stonden de pony's nog samen met mijn hengstjaarling. Dit duurde niet lang meer. Aan het einde van de maand werd en van de pony's hengstig. Ik deelde de paddock die ik had gemaakt in tweeën. Zo konden de merries apart staan van de twee ruinen en de hengst. De rust was wedergekeerd.

Maart.

Deze maand was Issy uitgerekend, op 27 maart om precies te zijn. 16 Maart dachten we even dat het al zo ver was. Issy ging 's middags na het voeren in haar box liggen. Ze lag rustig en er leek nog niet veel aan de hand. Ik ging even wat drinken en ging af en toe even bij haar kijken. Ze stond tussendoor weer even op om vervolgens weer te gaan liggen. Om 18.00 uur kwam de stal eigenaar ook even kijken. Hij dacht eerder aan een koliek. We keken even in de stal en zagen dat ze ook al sinds het voeren niet meer had gemest. Ik besloot haar even te longeren. Na ongeveer 20 minuurtjes longeren leek het iets beter gaan, ik zette haar weer op stal en ging zelf naar huis om te eten. Om 19.00 uur ging de staleigenaar nog even bij Issy kijken, ze leek moe, maar wel rustig. Om 20.00 uur ging ik weer terug naar stal, ze lag er nog steeds niet lekker bij. Ik besloot een stuk te gaan wandelen. Na een uur kwam ik weer terug op stal, tijdens het wandelen had ze wel een paar keer geprobeerd om te mesten, maar zette niet door.

Om kort na 23.00 uur besloot ik toch de dierenarts te bellen. Hij was er snel. Issy kreeg direct een vochtinfuus met pijnstilling. De dierenarts deed onderzoek. Aan de darmgeluiden kon hij al horen dat het niet goed zat en dat ze veel pijn moest hebben. Bij het rectaal onderzoek haalde hij enorme droge mest er uit. Hij kon verder geen echte oorzaak vinden. Kort na middernacht vertrok de dierenarts weer. Ik moest nog een rondje met haar gaan wandelen om de stoelgang weer op gang te brengen. Daar liep ik dan midden in de nacht met mijn paard door het dorp...

Om even voor enen kroop ik mijn bed in om even te kunnen slapen. 01.50 uur ging mijn wekker weer. In mijn pyjama met een dikke trui erover, liep ik naar beneden om nog eens bij haar te gaan checken. Ze stond rustig, maar had nog steeds niet gemest. Toen ik net weer in bed lag, belde de staleigenaar. Hij was toch ook nog maar even gaan kijken en nu had ze net een heel klein beetje gemest! God zij dank! Nu kon ik echt gaan slapen.

De volgende ochtend ging ik weer bij haar kijken. Er lag een goede hoop mest. Ik was nog nooit zo blij om het feit dat mijn paard had gepoept!

Later op de ochtend ging ik weer een rondje met haar wandelen. Het ging gelukkig al weer een heel stuk beter met haar!

26 Maart om 05.18 uur was het dan wel echt zo ver! Ik kreeg een berichtje met een foto. Zo snel als ik kon trok ik een joggingbroek en een trui aan en ging naar beneden. Toen ik in de stal aankwam, was het veulen net geboren. Ik wist nog niet wat het was! Voorzichtig maakte ik de staldeur open en tilde de staart van het veulen op. EEN MERRIE!!! Het is een meisje! Ik was zo blij! De derde merrie op rij. En wat een mooie aftekening. Ik bleef eventjes kijken, tot ze stond en ging toen weer naar huis. Ik moest tenslotte nog fatsoenlijk aankleden en ontbijten.

Voordat ik naar Aschau ging om daar de paarden te voeren, ging ik nog even snel bij haar kijken. Ze lag heel vredig te slapen.

Nu moest er nog een naam verzonnen worden. Ik heb op mijn laptop een grote lijst met namen met allerlei letters. Zodra het langzaam tijd wordt voor de veulens ga ik die lijst na en zet dan een paar namen in mijn telefoon die ik dan wel leuk vind. Zo ook nu, maar de dag voor dat het veulen geboren werd, had ik een gevoel dat de namen niet zouden passen. Ik had dus nog het hele internet afgestruind en een hele andere naam gevonden. Deze naam paste perfect bij dit veulen. Ze kreeg de naam Isamiya!

28 Maart was het mooi weer en konden Issy en Isamiya dus even naar buiten. Isamiya bleek al zeer zelfstandig. Ze liep iedere keer precies in de andere richting dan haar moeder. Eindelijk lukte het om ze in de bak te krijgen. Ik liep een paar rondjes met Issy om te kijken of Isamiya zou volgen, maar dit gebeurde niet. Isamiya bleef maar rond rennen in de tegenovergestelde richtig. Ik besloot Issy maar gewoon los te laten en te zien wat er gebeurde. Resultaat: Isamiya rende volop en Issy moest er achteraan... Na 10 minuutjes gaven ze op en bleven ze rustig staan. Ik maakte nog wat leuke foto's en bracht ze daarna weer naar binnen, lang genoeg voor een eerste keer.

In de volgende blog meer van Isamiya en mijn andere paarden!

Liefs, Fabiënne