In de afgelopen blogs heb ik steeds een heel jaar besproken, aangezien ik nu steeds dichter bij het heden kom, ga ik de momenten iets anders verdelen. In deze blog zal ik het over het eerste deel van 2020 hebben. Het deel van voor de corona, het eerste kwartaal. Hierin ging ik op rit door de sneeuw, werden twee veulens geboren en moest Press verhuizen.

Januari.

In de eerste maand van het jaar lag er wat sneeuw in het dal. Issy heeft altijd genoeg energie om kort voor het veulen komt nog door gereden te worden en ook Finn bleef actief genoeg voor een rustig rondje. Dus we konden enorm genieten van het mooie weer! Voor Finn was het de eerste keer buitenrijden in de sneeuw, maar voor haar is het alsof ze alles al eeuwen doet.

Aan niks was te merken dat ze pas een paar maanden onder het zadel was.

Enorm trots op dit paard, die ik vanaf veulen tot nu helemaal alleen heb opgeleid tot de topper die ze nu is!

Februari.

De maand waarin het veulenseizoen gaat beginnen! Een periode waarin ik altijd met veel plezier de stal inloop om te kijken of er al weer veulens geboren zijn. Issy was deze maand ook uitgerekend. Nog nooit was ik bij Issy bij de bevallig geweest. Nu ik een woning dichtbij stal had, was ik erop gebrand om er dit jaar wel bij te zijn. Ik kon nu tenslotte alles goed in de gaten houden. Op 25 februari dachten we dat het wel eens zover kon gaan zijn. Rond 17.00 uur was ik in de stal, toen leek het nog wel even te duren, dus ik ging naar huis. Anderhalf uur later ging ik weer kijken, nog steeds niks, ze stond er ook rustig bij. Een tijdje later weer naar stal, niks.... Even na 21.30 uur keek ik uit mijn raam en zag dat de lichten brandden in de stal. Dat betekende dat er nog iemand was wezen kijken en het waarschijnlijk niet meer lang ging duren. Dus hup schoenen weer aan en weer naar beneden. Ik keek door de deur naar binnen en zag dat Issy wat onrustig rond liep te draaien. Het was bijna zover! Ik bleef stilletjes aan de deur wachten en kijken, zodat ik haar niet zou storen, maar wel naar binnen kon gaan als het ging gebeuren.

22.39 uur waren de hoefjes te zien! Ik was inmiddels naar binnen gegaan, zodat ik foto's en filmpjes kon maken. Issy liet zich niet storen en ging zonder op mij te letten door. Ik belde de staleigenaar om te vertellen dat het was begonnen, hij zei dat dat niet kon hij was net nog wezen kijken, toen ik zei dat de voetjes er al uitkwamen kwam hij toch even kijken.

Ondanks dat alles heel snel ging, kreeg Issy het niet helemaal voor elkaar en we besloten even een klein handje te helpen. Om 22.43 uur was Issy bevallen! Toen ik de bles zag had ik goed hoop, tot nu toe waren de blesjes merries en de kolletjes hengsten. En ja hoor! Ook dit jaar een merrie, welkom op de wereld Intizara!

Intizara was nog geen 5 minuten op de wereld, toen de overbuurvrouw besloot dat het voor haar ook wel tijd was. Nog geen kwartier later lag er nog een veulen in de stal! Een bijzonder moment om dit te mogen meemaken! Ook de andere mensen van stal kwamen de kleintjes bewonderen. Ik bleef nog wachten tot Intizara voor de eerste keer gedronken had en ging toen om 00.30 uur eindelijk naar huis.

Maart.

De maand waarin het halverwege toch even heel anders werd in de wereld. Impressive had de winter in Mayrhofen gestaan. Na wat onenigheid, moest ik Press op 15 maart per direct ophalen. Maar waar ging ik zo snel met een paard naar toe! Op de stal waar Issy en Finn stonden was eigenlijk geen plek. Iedereen dacht met me mee en we vonden gelukkig snel een oplossing. Althans dat dachten we. 's Morgens vroeg haalde ik haar op en bracht haar naar de nieuwe stal in de buurt. Ik was blij dat ik zo snel wat had kunnen regelen. 's middags moest ik nog even de berg op om daar de laatste dingen te regelen aangezien we vanaf die dag in lockdown zouden gaan. Goed en wel aan mijn lunch op de berg, werd ik gebeld... De stal waar Press nu stond, was toch niet vrij, een ander paard zou terug komen en dus moest Press die week nog naar een andere stal. Met de handen in het haar ging ik aan het einde van de dag naar de stal van Issy en Finn. Ik sprak met de eigenaar en we vonden gelukkig een oplossing zodat Press toch daar kon staan. De volgende dag haalde ik haar weer op en moest ze weer verhuizen.

Gelukkig liet Press het allemaal rustig over zich heen komen en leek ze geen probleem te hebben met de volksverhuizing! Nu stonden mijn paarden allemaal op dezelfde stal, alles was geregeld en ik en mijn paarden waren gelukkig!

Vanaf toen mocht ik niet meer naar stal. We zaten in lockdown en mochten helemaal niks meer. Alles was dicht, behalve de supermarkten. We mochten niet de gemeente uit, naar buiten mocht alleen voor boodschappen, dit moest ik bij de buurtsuper doen, dat was de enige in mijn gemeente. Ook naar de paarden mocht niet, omdat deze volledig verzorgd werden. Gelukkig kon ik vanaf mijn balkon mijn paarden elke dag buiten zien staan.

Op 28 Maart vroeg in de ochtend kreeg ik een berichtje met twee foto's. Finn was eindelijk bevallen van haar veulentje. Een hengstje! Ik sprak met de staleigenaar af dat ik 's avonds als iedereen weg was, even mocht gaan kijken in de stal. Ik wilde mijn veulen natuurlijk ook in het echt even bewonderen!

Finn bleek net zo'n lieve mama als Issy en liet mij rustig bij het veulen kijken. De vader van dit veulen is Sevruga en dus moest de naam met S beginnen. Ik was er vrij snel over uit, hij kreeg de naam Sensation! Ik het begin was hij enorm nieuwsgierig en liet zich direct kriebelen. Toen het hem wat te lang duurde, ging hij er heerlijk bij liggen en liet zich verder betuttelen. Een enorme knuffelkont!

Om deze blog af te sluiten wil ik jullie graag nog een video laten zien van Issy en Intizara.

Liefs, Fabiënne