8 November 2020, om 9 uur 's morgens, zit ik in de auto richtig Mayrhofen om de trailer te halen. Ik heb net de pony's in Aschau buitengezet, hooi gegeven en de stallen uitgemest. Met een uurtje is dat klaar, het zijn maar 6 pony's dus snel gedaan.

Vandaag maak ik samen met een vriendin en onze paarden een uitje naar Gerlos. We gaan een nieuw gebied verkennen, eens even wat anders, voor ons maar ook voor de paarden. Vanaf onze stal kunnen we maar twee kanten op, dus rijden we altijd het zelfde rondje.

Om half 10 hebben we afgesproken op stal, waar Issy en het paard van die vriendin staan.

De auto en de trailer parkeer ik langs de weg, tegelijkertijd komt ook mijn vriendin aangereden. Perfecte timing. De banden van de trailer moeten opgepompt worden. Doordat hij altijd buitenstaat, in weer en wind heeft ie het soms wel wat te voorduren. Voor twee ietwat dikke paarden (waarvan de mijne drachtig is) zit er een beetje te weinig lucht in de banden. We lopen de koeien stal in en vragen de eigenaar van de stal of hij dit misschien kan doen.

Ondertussen zoeken wij onze spullen bij elkaar. Zadel, hoofdstel, beenbeschermers, poetspullen, halster, cap, zweep, zweetdeken, een gevuld hooinet en een jerrycan met water. Alles wordt naar de trailer gesleept en de achterbak en zadelkamer van de trailer zijn vol. Nog even check, check dubbel check, en volgens mij hebben we alles. Nu de paarden nog inladen en we zijn klaar voor vertrek. Gelukkig zijn onze paarden de trailer gewend en is het geen probleem. In een poep en een scheet staan ze erop. We kunnen vertrekken!

Of toch niet.... Vergeten naar de wc te gaan, hup weer uit de auto, gauw nog naar de wc. Want ik haat het als ik in het bos moet gaan! Nu dan toch echt klaar om te gaan!

Na ongeveer een half uurtje de bergen in rijden staan we op de parkeerplaats van de tennisclub in Gerlos. We laden onze paarden uit en zetten ze vast aan de trailer. De paarden kijken hun ogen uit en hebben geen idee waar ze zijn beland. We zadelen op, maken ons klaar en met een rugzak op onze rug met van alles en nog wat, starten we onze tocht.

Het is nog er koud, maar een paar graden boven nul. Het eerste stukje rijden we in de schaduw, en het gras is nog wit van de dauw. We moeten als eerste over een bruggetje, een vrij smal bruggetje. Aangezien onze paarden de omgeving niet kennen, besluiten we deze eerste paar meters aan de hand te doen. Het houten bruggetje is ook nog wat wit en daardoor ook nog eens glad. Oppassen dus. Aan de overkant aangekomen kunnen we opstappen, wat onwennig met de rugzak op onze rug door het gewicht, gaat dit niet zo gemakkelijk. We slagen er in om op te stappen en kunnen op pad. Het eerste stukje van de weg is de Erlebnis Reich Weg. Een pad waaraan van alles te ontdekken en te beleven is, voornamelijk voor kinderen. Onze paarden kijken hun ogen uit naar de boomhutten, klimtoestellen en andere onbekende gestaltes langs het pad. Na een paar honderd meter gaat het brede pad over in een smal paadje dat stijl slingerend door het bos omhoog gaat.

We kijken elkaar aan, dit is toch wel nieuw, voor ons maar zeker ook voor Issy en Anita, haar paard. Normaal rijden we alleen op brede paden. Maar vol goede moed zetten ze hun beste beentje voor. Ietwat overmoedig in het begin wil Issy dit het liefst in draf doen, maar besluit na twee bochten dat, dat toch iets te hoog gegrepen is.

Boven aan het smalle paadje gaat het pad door in een onverharde weg. De zonnestralen schijnen al voorzichtig door de bomen, niet lang meer en we rijden lekker in de zon, waar de temperatuur vast een beetje beter is.

In mijn rugzak heb ik mijn camera meegenomen. Dit wilde ik vastleggen. Eenmaal in de zon, komen we ook aan in het Wimmertal. Het is prachtig, recht vooruit schijnt het zonnetje over de bergtoppen. Helemaal achterin het dal ligt wat sneeuw op de bergtoppen, verder vele herfstkleuren, groene velden en een breed pad. Het is erg stil, alleen het geluid van de hoeven van onze paarden klinken door het dal. Nog voor onze paarden echt gaan zweten, besluiten we eerst af te stappen en een paar mooie foto's te maken. Ik maak als eerste de foto's, een uitdaging want Anita doet niet heel erg graag haar oren naar voren. Uiteindelijk krijgen we het voor elkaar de aandacht te trekken en schiet ik een paar leuke foto's. Tijd om te wisselen, nu ben ik met Issy aan de beurt. Issy vind alles enorm interessant en de oren zijn bij haar dan ook zeker geen probleem. Wel doet ze graag een giraffe na en steekt ze haar hoofd zo hoog mogelijk in de lucht terwijl ze om zich heen kijkt. Het levert een paar lachwekkende foto's op maar zeker ook een paar mooie.

Nu moeten we dan echt maar een stuk gaan rijden. De spullen doen we weer in de rugzak, we trekken een jas uit en stappen weer op. We draven een paar stukjes en proberen ook te galopperen. Normaal kunnen onze paarden behoorlijk gas geven, maar vandaag was het anders. Veel te veel om naar te kijken, dus echt galopperen komt er niet van. Geeft niks, ook zonder galop genieten we! Na een aardig eindje rijden. Gaat het pad weer slingerend omhoog. Na een paar bochten merk ik aan Issy dat ze het wat zwaar krijgt. Geeft niks, ze is tenslotte al 7 maanden drachtig. Doordat het dal hier wat smaller wordt, krijgen we ook steeds meer schaduw en dus besluiten we om te draaien. We zijn dan ook al 1.5 uur onderweg.

Issy is meer dan tevreden nu we weer afdalen. Ze briest een paar keer en heeft het tempo weer gevonden. Een stukje verderop houden we even pauze bij een bankje. We hebben een touwhalster meegenomen zodat ook onze paarden even kunnen ontspannen. We laten de paarden wat grazen en eten zelf ook wat. Als na ongeveer 20 minuten ook daar de zon verdwijnt, doen we het hoofdstel weer in en rijden verder.

Waar we op de heenweg al foto's gemaakt hebben, maken we ook nu nog een kleine tussenstop voor foto's. Dit keer actie foto's. Ik stap af en ga naast het pad staan, zodat ik galop foto's kan maken. Na 4 keer heen en weer, heb ik het wel en wisselen we van taak. Nu moet ik even galopperen.

Vol goede moed galoppeert Issy aan en probeert wat gas te geven, na een paar galopsprongen, gaat het toch wat zwaar en stopt ze er weer mee. Nog een poging, bij de tweede poging heeft ze echter door wat het spelletje is. Ze springt weg, galoppeert met alles wat ze heeft voorbij en blijft voor de bocht weer staan. We draaien om en doen nog een laatste poging, ook nu springt ze nog een vol gas weg en vind het duidelijk leuk. Hier laat ze dan ook zeker weer niet merken dat ze drachtig is, maar helemaal in haar element. De foto's zijn gelukt en we bergen de camera weer op. Ik beloon Issy en ze briest tevreden, ondanks haar buik die soms wat in de weg zit, wil ze nog maar al te graag! We pakken onze spullen weer in en rijden het laatste stuk weer naar beneden.

Voor het laatste stukje moeten we dat smalle paadje nu naar beneden nemen. Anita voorop, ze bekijkt het even, twijfelt even, maar begint dan vast besloten aan de afdaling. Issy ziet het niet zo zitten. Ze wil daar niet naar beneden... Ik besluit af te stappen. Met behoorlijk wat aanmoediging komt ze uiteindelijk achter mij aan. Beneden aan het paadje stap ik weer op voor het allerlaatste stukje.

Aangekomen bij de trailer, krijgen de paarden wat te drinken en een wortel. We zadelen af en doen een zweetdeken op. Ze zijn allebei nog behoorlijk bezweet en het koude windje hier is verraderlijk. Alles wordt weer in de auto en trailer geruimd, de paarden zetten we op de trailer en we kunnen weer op huis aan. Thuis zetten we de paarden op stal, die tevreden aan hun hooi beginnen. We ruimen alle spullen weer op, maken de trailer schoon en dan zijn we klaar.

Wat een geweldige dag! Wat een schitterend uitzicht. Wat een prachtige omgeving. Wat hebben we genoten! Zo'n uitstapje gaan we zeker vaker doen!

Verder gebeurde er in November niet zo veel. Het werd langzaam kouder en de bodem was vaak bevroren. Infinity reed ik niet meer zo vaak, ze kreeg steeds meer buik en minder zin om te rijden, helemaal prima, ze mag gewoon lekker paard zijn en we trainen zo veel als dat ze aan kan. Sensation is een enorme knuffelkont en komt altijd even kijken of ik niet iets lekkers bij me heb. Impressive is net zo werkwillig als Issy en Infinity en daarom longeer ik haar af en toe spelenderwijs. Zo kunnen we samen een goede band op bouwen en is de basis vast gezet voor het beleren over een tijdje. Issy werd ondanks dat ze drachtig was niet rustiger maar steeds drukker. Ze bleef maar energie overhouden, hoe vaak ik ook reed, longeerde of juist pauzes hield. Niet te begrijpen dat paard af en toe...

December.

De laatste maand van 2020, een rustige maand. Oostenrijk was nog steeds in lockdown, veel meer dan met de paarden bezig zijn was er niet. Het sneeuwde in het dal en dat was natuurlijk een goede reden om weer foto's te maken. En met deze foto's was het jaar 2020 al weer ten einde.

Liefs, Fabiënne