Als je mijn vorige blog gelezen hebt, weet je dat ik een paard had gekocht en een veulen kreeg in een winter waar ik in eerste instantie alleen skiles zou geven. Dat was het begin van mijn eigen fokkerij en het leven in Oostenrijk. Toch ging ik nog een tijdje naar Nederland. Na de winter van 2015 - 2016, was het begin april, tijd om naar huis te gaan. Die zomer zou ik bij mijn moeder in de thuiszorg gaan werken, stond een vakantie naar Rio de Janeiro op de planning en verder was er nog geen concreet plan.

De Reis naar Nederland.

De reis was nu toch iets ingewikkelder dan gepland. Ik moest niet als enige naar huis, Issy en Finn moesten natuurlijk ook mee. Zelf hadden we op dat moment geen trailer en was het eigenlijk de beste optie om een transport te regelen. Op 7 april, vroeg in de ochtend, kwam een grote vrachtwagen de paarden ophalen om vervolgens naar Duitsland te vertrekken. Daar werd een pauze gehouden, waarna ze doorreden naar Nederland.

Ze kwamen bij Manege de Dragonder te staan, waar ik vroeger mijn verzorgpony's had gehad. Diezelfde dag reed ik samen met mijn vader, die extra heen een weer ging, ook naar Nederland.

De volgende dag, 8 april, zouden Issy en Finn rond het middaguur aankomen op de manege. Beide kwamen enorm fit van de vrachtwagen af. De chauffeur gaf aan dat alles super was gegaan, dat ook het veulen de reis goed had doorstaan en niet één keer had geprobeerd te gaan liggen. We brachten ze even naar de wei, waar ze de benen wat konden strekken na de lange reis. Enorm trots op mijn 4 jarige merrie en 2 maanden oude veulentje die deze reis zo goed hadden doorstaan!

De Zomer.

Issy en Finn konden iedere dag heerlijk naar buiten. Elke dag ging ik naar ze toe en ik was enorm gelukkig met mijn paarden. Over het feit dat ik Finn eigenlijk moest verkopen, wilde ik niet nadenken.

De eerste paar weken had ik nog geen zadel. Ik longeerde haar veel zodat als ik een zadel had meteen weer met haar aan de slag kon. Door het longeren leerde ik haar nog beter kennen en kon het echte werken nu toch wel van start gaan. Ik maakte en afspraak met een zadelmaker. Ik wilde erg graag een spring en dressuurzadel. Met een aanhanger vol zadels kwam hij langs. Genoeg om uit te kiezen en uit te proberen. Ik probeerde twee springzadels en twee dressuurzadels. Ondanks dat ik toch weer een paar weken niet had gereden, was ze super braaf. Voor het dressuurzadel viel mijn keuze op een zwart zadel van het merk JC en het springzadel in het bruin van een onbekend merk. Nu konden we eindelijk echt aan de slag!

Issy pikte alles erg snel op, ze wilde heel graag leren en altijd werken. De hele zomer trainden we hard. Ondertussen groeide Finn ook als kool en bleek al snel hetzelfde karakter als dat van haar moeder te hebben. Toen ze ongeveer 4 maanden oud was, konden we al alleen een rondje om de stal lopen. Poetsen en tutten vond ze heerlijk en ik bouwde echt een band met haar op.

Keuring in Houten.

Toen ik in Nederland terug kwam, had ik mij direct aangemeld bij het NHPS, het stamboek voor de Haflingers in Nederland. In juni was de veulencheckdag. Hier zouden de veulens bekeken worden, gechipt en foto's worden gemaakt voor het paarden paspoort.

In augustus was een een keuring in Houten. Helaas kon ik hier zelf niet bij zijn omdat dit samenviel met mijn vakantie in Rio de Janeiro waar ik de Olympische Spelen bezocht.

Voordat ik op vakantie ging, bestelde ik voor Issy een voorbrenghalster, en voor Finn een leren halster. Met Issy oefende ik het voorbrengen en hoopte op het beste. Mijn vader en een goede vriendin zijn samen met Issy en Finn naar Houten gereden. Zij zorgde ervoor dat mijn paarden netjes werden voorgebracht. Issy ging uiteindelijk naar huis met een Ia premie en kreeg als commentaar mee, dat als ze meer veulens zou krijgen, ze nog beter zou worden.

Fijn om zulk commentaar te krijgen, ook al kon ik zelf niet bij zijn.

Wedstrijden.

Toch wel een kleine droom, was om ooit met een eigen paard wedstrijden te kunnen rijden. Vroeger met mijn verzorgpony's reed ik wedstrijden met heel veel plezier. In juni waren er op de manege onderlinge wedstrijden. Ook al was ik pas 2 maanden echt met Issy aan het rijden, leek het mij een prima moment om eens te testen hoe ver we waren.

De wedstrijd verliep super, we werden tweede en ik was enorm blij met dit eerste succes. Ik besloot een startpas aan te vragen en me aan te melden voor meer wedstrijden. In de herfst stonden er een aantal echte Haflinger wedstrijden gepland door Nederland. Ik had inmiddels ook een eigen trailer en mijn BE rijbewijs, dus de wedstrijden konden komen.

Issy was erg braaf op vreemd terrein, maar de proefjes rijden bleek toch nog niet zo makkelijk. Ze was natuurlijk ook pas 4. Ondanks dat de wedstrijden niet altijd gingen zoals ik wilde, hebben we er beide erg veel van geleerd en zijn we als team sterker geworden.

Vele eerste keren.

De hele zomer stond in het teken van eerste keren. De eerste keer een veulencheckdag, eerste keuring, eerste wedstrijd. Maar ook een eerste keer springen, voor het eerst alleen op buitenrit, op buitenrit naar de hei en door de duinen.

Springen bleek iets wat Issy erg leuk vind. Na een paar keer vrijspringen in de binnenbak en een cavaletti tijdens het longeren, vond ik het wel tijd om een sprong onder de man te gaan proberen. Ook dit pikte ze super goed op! In dit filmpje is te zien hoe we voor het eerst een parcoursje springen, natuurlijk nog niet vlekkeloos, maar wat was het leuk!

Een buitenrit hadden we in Oostenrijk al wel eens gemaakt, maar nog niet alleen. Tegenover de manege lag een klein natuurgebied, maar groot genoeg om zo af en toe eens een ritje te kunnen maken. Ik besloot eens alleen op pad te gaan en dit was geen probleem. Ook met andere paarden vond ze het allemaal prima.

Samen met een stal genootje ging ik een keer naar de hei. Dit was de eerste keer met de trailer weg, terwijl Infinity even thuis bleef. Issy vond het prima om weg te kunnen van het kleine monster. We konden daar heerlijk over de brede paden galopperen. Ook probeerde we een keer de duinen. Met de trailer naar Castricum waar we mee zouden gaan met een rit, georganiseerd door de manege waar een goede vriendin rijdt. Op dat moment was Infinity al afgespeend en konden we dus langer op pad. Wel bleek het vele draven en galopperen door het mulle zand toch nog wat zwaar. Maar ze liet zich niet kennen, Issy zou nooit opgeven! Beide genoten we enorm van de heerlijke ritjes, niks beters om samen met je paard van de natuur te kunnen genieten!

Infinity.

Het thema Infinity verkopen was toch wel erg lastig. Ik had een enorme band met haar opgebouwd. Ik kon het niet, ze was mijn eerste veulentje. Ze kon niet verkocht worden. Gelukkig heb ik hele lieve ouders die mij enorm gesteund hebben en nog altijd doen. Dus Finn kon blijven! Na het afspenen aan het einde van de zomer ging ze naar de opfok, waar ze verder kon groeien.

Terug naar Oostenrijk.

In de zomer was ik al bezig geweest met het feit dat ik weer terug naar Oostenrijk wilde. De winter was wel duidelijk, ik zou weer skiles gaan geven. De zomer daarentegen was wat lastiger, wat ging ik doen, het liefst natuurlijk iets met paarden. Per toeval stuitte ik op een advertentie op het internet voor een stalmedewerkster in het Zillertal. Ik solliciteerde en ik mocht wel langs komen. Ik ben toen een paar dagen naar Oostenrijk geweest om te kijken of het wat was. Ik mocht een paar dagen meedraaien. Het was een verouderde stal, met een oudere eigenaar, waarvan ik vele taken zou overnemen. Ik zou de paarden en pony's verzorgen, lesjes geven en buitenritten begeleiden. Het leek me een leuke uitdaging en dus besloot ik er voor te gaan. Ik zou daar na het skiseizoen 2016 -2017 gaan beginnen.

Begin december was het dan eindelijk weer tijd om naar Oostenrijk te gaan. Issy moest natuurlijk mee, Infinity bleef in de opfok. Dit keer reed ik samen met mijn vader en de trailer met Issy zelf naar Oostenrijk. Om 12 uur 's nachts stonden we op de manege. De auto bomvol met spullen voor mij en voor Issy, paard in de trailer en we waren klaar om te gaan. Elke 3 uur stopte we even om te kijken of alles goed ging, hooi bijvullen en we konden door. Rond de middag kwamen we aan bij de Kiendlerhof, waar ze afgelopen winter ook had gestaan.

Het avontuur kon gaan beginnen!

Liefs Fabiënne