De winter verliep zoals verwacht. Overdag skiles geven en aan het eind van de middag was het dan tijd om naar Issy te gaan. Een hele winter alleen maar genieten. In het voorjaar begon ik bij mijn nieuwe baan op een rijstal. Dit bleek toch niet helemaal wat ik er van verwacht had, maar al snel kwam er iets anders op mijn pad. Een nog grotere uitdaging waar ik enorm veel zin in had. Ook kwam Finn naar Oostenrijk en moest meteen aan de bak. Van een geweldig mooie zomer naar een hele koude winter aan het einde van het jaar. Alles en meer in deze blog over het jaar 2017.

De Winter.

6 Dagen per week gaf ik skiles. Van zondag tot en met vrijdag. Naast skiën en natuurlijk ook après-ski ging ik in de namiddag veel naar Issy. We gingen voornamelijk op buitenrit. De bak was vaak wat blubberig of bevroren en buitenrijden was net zo lekker! Met zijn tweeën genieten van de omgeving, de frisse lucht en de prachtige bergen!

In februari werd ik tijdens mijn werk gebeld vanuit Nederland. Het was de eigenaar van de opfok waar Finn stond. Hij vertelde dat Finn een koliek aanval had en wat hij moest doen. Natuurlijk wilde ik dat er zo snel mogelijk een dierenarts bij zou komen, zeker nu ik zelf niet bij haar kon gaan kijken. Gelukkig kwam alles goed. Dit zette mij ook aan het denken, het liefst wilde ik mijn paard zo snel mogelijk weer dichtbij mij hebben. Ik kon gelukkig nog een box hebben bij de Kiendlerhof en dus werd er eind februari een transport voor haar geregeld. Ze kwam veilig aan en ik was enorm blij om mijn beide paarden bij mij te hebben.

Tweede Veulentje.

Midden februari was Issy uitgerekend van haar tweede veulentje. Op 11 februari was het zover. Het was een hengstje, een volle broer van Infinity. De naam moest dit keer met een A beginnen, doordat de vader Almquell is. Vanaf dag 1 was hij enorm nieuwsgierig en ging gelijk op ontdekking. Hij was zeker niet bang en kwam ook direct met mij knuffelen. Zijn naam werd Aventuroso, wat avontuurlijk betekend in het Spaans. Een naam op zijn lijf geschreven. Al snel werd zijn naam op stal afgekort naar Rosso. Ik vind het erg leuk als een paard een wat chiquere naam heeft, met een betekenis die bij het paard past. Zo blijft een paard uniek. Wel vind ik het fijn als de naam goed af te korten is tot een leuke stal naam, een naam die ook iedereen kan uitspreken. Dit heb ik tot nu toe, eigenlijk bij al mijn veulens gedaan.

Rosso groeide goed en was een lief veulentje, wel met een eigen karakter en liet zich dan ook niet zomaar door iedereen aanraken. In september was de veulenbeoordeling. Ik stelde Rosso voor aan de jury, hij werd hierbij niet goed genoeg gevonden voor de hengstenselectie en dus moest hij verkocht worden. Ik zette hem te koop en na een tijdje vond ik iemand die meteen verliefd was. Toen het zo ver was, bracht ik hem naar zijn nieuwe huisje. Inmiddels heeft hij wel stal gewisseld, maar is nog bij de zelfde eigenaar waar hij het ook ontzettend goed heeft! Ik ben enorm blij dat hij zo goed terecht is gekomen!

Jaarlingsbeoordeling.

Nu Finn dan in Oostenrijk was, kon ik meteen gaan voorbereiden op de jaarlingsbeoordeling. Deze was op 2 april bij Fohlenhof in Ebbs, het wereldbedrijf rondom de Haflinger. We oefende het voorbrengen. Voor de gene die niet weten hoe zoiets verloopt, hier even de uitleg. Als je met je jaarling de ring in gaat moet je eerst opstellen voor de jury. De jury ziet het liefst de manen aan de linkerkant van de hals. Bij het opstellen is het dan belangrijk, je paard zo neer te zetten dat de vrije kant te zien is. Ook moet je er op letten dat alle vier de benen te zien zijn.

De achterbenen moeten volledig open staan, de voorbenen mogen iets dichter bij elkaar staan. Zodra de jury genoeg gezien heeft, krijg je een seintje om je paard in stap te laten zien. Je moet hierbij rechtsom in een driehoek lopen. De eerste zijde van het driehoek is schuin weg van de jury, daarna de langere zijde zodat de jury het paard van de zijkant kan zien en tot slot naar de jury toe. Vervolgens moet je nog eens opstellen en zodra ze genoeg gezien hebben mag je de ring verlaten. Infinity deed het prima tijdens het voorbrengen. Ze kreeg een IIa+ beoordeling en ik was trots en tevreden.

Een sprongetje maken.

In Nederland had ik met Issy al een paar keer gesprongen. Dit was goed bevallen en dit wilde ik graag met haar oppakken. Eerst eens een paar keer balkjes draven en toen een klein kruisje. Het enthousiasme was zeker weer aanwezig en ze deed goed haar best. Het springen hielde we erin, al is het maar een klein huppeltje gewoon voor de lol!

Een nieuwe baan.

Half april begon ik bij mijn nieuwe baan. Ik ging daar aan de slag als allround stalmedewerker, ik denk dat deze titel er het beste bij past. Ik verzorgde de paarden, hield de stal schoon en netjes en zo af en toe begeleidde ik een buitenritje. Hoofdzakelijk was ik bezig het met het opruimen en herorganiseren van alles in en rondom de stal. Het was een bende... Nu vind ik opruimen helemaal niet erg, maar een week lang, in je eentje, dan is het toch al snel niet meer dat wat je zocht. Mijn baas was nagenoeg nooit aanwezig en als hij er was, was het niet perse gezellig.

Na een aantal zaken die waren voorgevallen wist ik niet meer zo zeker of dit wel was wat ik wilde. Ook al waren er zeker ook mooie momenten, de omgeving was prachtig en ik kon heerlijke ritten begeleiden.

Toen ik op een dinsdagmiddag bij Issy op stal was, sprak ik met de stal eigenaar. Hij wist misschien wel wat anders. Bij Fohlenhof in Ebbs zochten ze een stalruiter. Bij dit bedrijf had ik al meermaals gesolliciteerd, maar nooit wat gehoord. Hij belde met de bedrijfsleider en ik kon meteen woensdagochtend langskomen op gesprek. Ik werd per direct aangenomen. Omdat ik nog in mijn proefperiode zat bij het andere bedrijf, was alles snel geregeld en kon ik in mei al aan de slag.

Fohlenhof Ebbs.

Begin mei begon ik aan mijn droombaan. Ik moest stallen uitmesten, kreeg een aantal paarden om te rijden en moest wat lessen geven. Een paar merries had ik om te rijden en twee hengsten kreeg ik tot mijn verantwoording. In het begin waren dat Maigold en Newcomer, twee geweldig paarden waar ik enorm veel van en mee geleerd heb.

Aan het einde van de zomer stond de hengstenproef op de planning. De hengsten die dat jaar gekeurd waren moesten een 30 dagen test afleggen in rijden en mennen. Ik kreeg er 3 als mijn verantwoording. Amoroso, Mirado en Nautik. Een enorme ervaring en uitdaging, die af en toe echt niet makkelijk was, maar daarom niet minder leuk. In de herfst waren de proeven voor de merries. Deze is wel minder zwaar dan voor de hengsten, maar ook hier moesten de merries worden ingereden en aangespannen. Bijna alle merries waren nog groen en moesten dus beleerd worden. Verder waren er in de zomervakantie een soort ponykampen, moesten we shows rijden op vrijdag en waren er verschillende optochten. Enorm afwisselend, soms zwaar, heel leuk en nooit saai.

Almzomer.

In Oostenrijk gaan in de zomer de koeien de alm op. Maar ook vele paarden mogen genieten van de heerlijke weides in de bergen. Zo ook Finn, ze mocht dit jaar mee met de andere paarden die de alm opgingen. Samen met een jaargenootje en aan aantal andere ging ze de alm op. Finn was altijd herkenbaar vanuit de verte, ze was de donkerste van de hele club.

Ze stonden op een geweldige plek, een plek die in de winter als skipiste dient. Toen ik de eerste keer op bezoek ging bij Finn, was het gek om daar te staan waar ik normaal alleen met ski's naar beneden kom. Maar wat een geweldige plek, wat hebben ze het daar goed. De alm deed Finn enorm goed, ze groeide lekker door en dat was na de alm ook goed te zien!

Heel veel sneeuw!

Aan het begin van november viel de eerste sneeuw. De eerste vlokken van vele! Ook in het dal lag regelmatig veel sneeuw en dus konden we heerlijk door de sneeuw rijden. Iets wat in de winter van 15/16 en 16/17 nog niet echt was voorgekomen. Issy bleek dit geweldig te vinden. En ik ook! Wat een heerlijk gevoel om door de sneeuw te kunnen galopperen!

Aan het einde van het jaar had Issy al weer een lekkere buik gekregen, ik had haar in het voorjaar direct na Rosso al weer laten dekken. Dit keer door een andere hengst, namelijk Amerigo. Ik reed haar zo veel als dat ze zelf aangaf dat ging. Als ze niet meer wilde galopperen was dat ook prima. Gelukkig voel ik mijn paard enorm goed aan en laat ze het ook duidelijk merken. Al duurt het wel erg lang voordat ze iets laat merken, de conditie, de wil en de energie zijn bij Issy zo hoog dat ze altijd wel wil!

Een jaar waarin weer veel nieuwe dingen op mijn pad kwamen. Een jaar waar ik enorm van heb genoten en waarbij ik uitkeek naar alles wat er verder zou gaan gebeuren! Op naar 2018!

Liefs Fabiënne